Daar waar drie diersoorten bij elkaar komen...

Een onaangetast eiland, waar de vier seizoenen op één dag kunnen plaats vinden.

De Crozeteilanden

Zijn een aantal vulkanische eilanden gelegen in de Indische oceaan tussen Afrika en Antarctica. Geen bewoners, alleen wat onderzoekers en militairen. Een van de laatste stukjes land dat niet aangetast is door mensen. In de zomer, waar het niet warmer dan tien graden wordt, een plek waar drie diersoorten bij elkaar komen. Ieder soort met een eigen reden. 

Seizoen: zomer

Zeeolifanten

Zeeolifant

Na acht maanden op zee keren ze terug op het strand van de Crozeteilanden. Grote mannetjes willen de sterkste zijn en vechten met andere mannetjes. De winnaar is de heerser van het strand en heeft het recht om te paren met zoveel vrouwtjes als hij aankan. De vrouwtjes zijn op dit moment nog zwanger van de heerser van het strand van vorig jaar. Pas als ze zijn bevallen en hun pups drie weken oud zijn kan het mannetje hun benaderen. Hij zal geduld moeten hebben en het lange wachten begint.

Koningspinguïns

Koningspinguïns

Honderden pinguïns komen aan land nadat ze weken naar voedsel hebben gezocht. Ze broeden niet tegelijk, dus sommige komen hun jong van vorig jaar voeden en sommige komen hun broedende partner afwisselen. Wat ik ontzettend bijzonder vind om bij stil te staan is dat ze hun partner of kuiken kunnen vinden in een kolonie van 20.000 pinguïns. Als je die situatie bij ons als mens voorstelt dan zou je een vriend terug moeten vinden op een festival waar duizenden mensen bij elkaar staan. Een vrij onmogelijke taak zonder het gebruik van een mobieltje. Pinguïns herkennen elkaar aan een uniek fluitje en weten elkaar altijd terug te vinden.  

Orka's 

Orka's patrouilleren langs de kust. Een groep orka's ook wel pod genoemd komt iedere zomer weer terug naar de Crozeteilanden om te jagen op zeeolifanten en pinguïns. Elke zomer weer de zelfde familie. Orka's hebben een hechte familie band en blijven hun hele leven bij elkaar. Een pod rond dit gebied bestaat gemiddeld uit vijf tot acht leden. Twintig jaar lang hebben onderzoekers onderzoek gedaan naar deze familie. 

twee orka vrouwtjes

De familie bestaat uit: de matriarch, het oudste vrouwtje (moeder, oma) genaamd Lison, vijftig jaar. Een ander groot vrouwtje Venus, vermoedelijk haar jongere zus. Het vierjarige kalf van Venus, genaamd Junior, nog een baby en om beurten passen ze op hem. Een volwassen zoon van Lison, genaamd Rodion, dertig jaar. Meer dan tien jaar geleden was hij al geslachtsrijp, maar paart nooit met zijn familieleden. Waarom hij nooit met zijn familie paart is nog een raadsel, maar voor mij wel een bewijs dat deze dieren heel intelligent zijn en over veel zelfbewustzijn beschikken. Bij de meeste andere zoogdieren vertrekken zoons op een gegeven moment om inteelt te voorkomen. Bij orka's is dat anders en blijven familie leden altijd bij elkaar ongeacht geslacht. Ondanks dat hij veel sterker en groter is luistert hij nog steeds naar zijn moeder. Het vijfde familie lid is Delphine een veertien jarige dochter van Lison. Veruit het meest onstuimig, koppig en pittige lid van de familie.

Het duurt ongeveer vijftien jaar voor een orka de jachttechnieken en andere levenservaringen beheerst. Daarmee zit Delphine nog volop in haar leerfase om de cruciale vaardigheden te leren en werkt zichzelf mede door haar onstuimige karakter ook geregeld in de nesten. Nieuwsgierig naar de pinguïns in de branding, is ze in het ondiepe water vast komen zitten en heeft ze zichzelf gestrand. Stranden is een jachttechniek die orka's zich eigen hebben gemaakt als verassingsaanval op hun prooi, maar het vergt een moeilijke techniek wat tevens dodelijk kan zijn voor een orka. Het vergt een bepaalde handigheid waardoor ze zichzelf weer vrij kunnen kunnen maken. Orka's laten elkaar niet in de steek en helpen elkaar in nood. Delphine leert een les van haar moeder hoe ze haar lichaam weer los maakt en de veilige diepte weer in kan zwemmen. Als de les succesvol is voltooid en Delphine weer vrij is komt de hele familie om haar heen en viert haar bevrijding.

Delphine moet leren om stil te zijn, te luisteren en zichzelf niet te verraden door haar rugvin onder water te houden. Leren kan saai zijn en spelen is op haar leeftijd veel leuker daardoor verliest ze vaak haar concentratie en laat zich afleiden tijdens patrouille door kronkelend, zwierig zeewier die heen en weer dansen in de stroming. Delphine begint achterop te raken, maar heeft het niet door. Spelen met het dansende zeewier, hoe ontzettend leuk is dat! Ze zwemt verder en neemt een verkeerde afslag. Ze roept haar familie, maar er is niks anders dan stilte. Ze zwemt verder om hen in te halen, maar verdwaald in een dicht kelpwoud. Ze maakt huilende geluiden die tot vijf kilometer kunnen rijken. Een geluk voor Delphine is dat de familie haar hoort en omkeert en nu is het zaak dat Delphine een les die ze eerder geleerd heeft toevoegt. Blijf waar je bent als je verdwaald bent. Alleen dan kunnen haar geluiden, haar familie duidelijk de weg wijzen terug naar haar. Na twee uren vinden ze elkaar en ontvangen ze haar met veel blijdschap.  

Een belangrijke les in hoe je behendige pinguïns te pakken krijgt. Is dat je je focust op één individu en je niet laten afleiden door de chaos die de pinguïns met elkaar veroorzaken in hun paniek. Op pinguïns jagen is leuk, maar levert slechts een kleine snack op dat niet voldoende is om je echt goed te kunnen voeden. 

Als de familie een zeeolifant te pakken heeft, geven ze Delphine de kans om haar jachttechniek te verbeteren. Het kan daardoor wat langer duren, wat er wreed kan uitzien, maar het is nodig en de enige manier om er beter in te worden. Terwijl ze het karkas eerlijk delen en elkaar helpen door om beurten het karkas vast te houden, zodat ze er vlees van af kunnen scheuren, hapt Venus een klein hapje af voor Junior. Dat laat zien wat voor sterke familie band ze hebben. 

Orka die zichzelf strand

Het is tijd voor Delphine haar laatste les; stranden. Ze drijven haar naar het strand als een onwillig kind en versperren haar een ontsnappingsroute. Het is spannend voor Delphine, maar ze kan alleen een volwassen orka worden als ze dit onder de knie krijgt. Het stranden zelf is niet zo moeilijk, maar loskomen is een ander verhaal. Ze moet leren het ruwe zand onder haar buik te accepteren en kronkelende beweging te maken om weer los te komen. 

Na veel oefenen is Delphine er in geslaagd om een succesvolle jacht op een zeeolifant te voltooien en dat is weer een aangelegenheid voor de hele familie om het weer uitbundig te vieren. Ze behoort nu echt tot de volwassenen en kan aankomende winter haar familie meehelpen in de jacht. 

Als de zeeolifanten aan het einde van de zomer vertrekken, verdwijnt de familie ook. Het verblijf rond de Crozeteilanden van deze familie duurt slechts een zomer en zullen pas volgend jaar weer terug komen. We hebben geen idee wat ze de andere maanden doen of waar ze naar toe gaan...

En zo komt er een einde aan de zomer op de Crozeteilanden. 

Wie niet sterk is moet slim zijn

Een mysterieus wezen dat tegelijkertijd ontzettend fascinerend is. Ik heb het over...

De Octopus

Om precies te zijn de Octopus vulgaris, de soort die je hier naast ziet. In het Nederlands noem je deze soort de 'gewone octopus'. Wat een beetje een gekke naam is, omdat er helemaal niks gewoon is aan een octopus. Naast dat ze opmerkelijk in elkaar zitten zijn ze bijzonder intelligent. 

Veel mensen vinden het maar een raar beest, een beetje vies of eng misschien en dat snap ik als je geen enkele kennis van de octopus hebt. Nadat ik de Netflix documentaire: My Octopus Teacher heb gezien. Ben ik groot fan geworden van dit dier. Ik begon er over te lezen en raakte gefascineerd. Ik kan nu zelfs zeggen dat het één van mijn lievelingsdieren is. 

Omdat de octopus een heel complex dier is is het heel lastig om het kort te houden en ik zal daarom nog wel eens vaker gaan schrijven over dit dier op mijn blog. 

In de loop van de evolutie zijn ze hun schelp kwijtgeraakt en daardoor behoorlijk kwetsbaar geworden. Een octopus behoort tot de ongewervelden, een weekdier. Dat betekent dat ze geen botten of andere harde delen in hun lichaam hebben. Wat als nadeel heeft dat ze snel als een makkelijk en lekker hapje voor andere dieren worden gezien. Onderzoekers denken dat ze daarom zo slim zijn geworden. Er is al veel onderzoek gedaan naar de intelligentie. Zo is er ontdekt dat octopussen gezichten van mensen kunnen herkennen. 

Er waren namelijk twee verzorgers de ene kwam met vis en dat vond de octopus helemaal fantastisch. Hij zat hoog in de bak en had er zin in. Later op de dag kwam de andere verzorger en die kriebelt hem met een bezem. Daar had de octopus een hekel aan en verdween dan onder een steen om zich te verstoppen. Beide verzorgers hadden de zelfde kleding aan. Toen hebben ze eens geprobeerd om de beide verzorgers zonder eten en bezem er naar toe te sturen. Bij de man die eerst altijd een bezem meebracht verdween hij weer onder de steen en bij de man die de vis altijd bracht ging de octopus weer hoog in de bak zitten. Toen concludeerden ze dat de octopus puur door het herkennen van de verschillende gezichten wist dat de ene man leuk was en de andere man die ene die hem altijd pestte.

Een ander opvallend verhaal gaat over een aquarium dierentuin die opmerkte dat er iedere dag vissen verdwenen. Ze vonden het maar raar en konden geen verklaring vinden. Zagen wel elke ochtend wat plasjes water op de grond liggen, maar verder hadden ze geen idee. Ze besloten om camerabeelden te checken en zagen toen dat iedere nacht, de octopus die daar ook in een tank zat, zijn tank uitklom en vervolgens over de vloer naar een andere tank kroop. Daar klom hij weer omhoog, at wat vissen op en voordat de ochtend aanbrak weer terug in zijn eigen tank ging, zodat hij daar tijdens voedertijd weer wat vis van de verzorgers kreeg.

Onderzoek doen naar octopussen is niet makkelijk, daarom worden ze ook maar weinig gehouden in aquaria. Het zijn meesters in ontsnappen en verdwijnen dus regelmatig uit aquariums of dan is er weer een lamp die boven het water hangt die het moet ontgelden, omdat de octopus het licht uit wil hebben en besluit om er water op te spuiten wat kortsluiting als gevolg geeft. Of ze laten de bak overstromen omdat ze de pomp weten te blokkeren. Ook kunnen ze zichzelf bevrijden uit een pot. Ze draaien van binnen uit de deksel los en hup ze zijn er uit. 

Ook in de natuur laten ze zien hoe slim ze zijn. Met hun tentakels kunnen ze stenen en schelpen om zichzelf heen sluiten als bescherming. Hij kan van kleur veranderen om zich aan de omgeving aan te passen. Ze kunnen van vorm veranderen om dieren of andere objecten te imiteren om zo roofdieren te slim af te zijn. Zo kunnen ze de vorm van koraal aannemen of van zeewier, maar ook als bijvoorbeeld de enorm giftige vis; de koraalduivel. Geen enkel roofdier, die het normaal op de octopus gemunt heeft, peinst er dan over om het te proberen. 

Een fascinerend dier!

Als slot nog een video waar in je Rudy de octopus in een escape room ziet. Is hij slim genoeg om te ontsnappen? 

Een buideldier dat altijd zwanger is...

En om dat mogelijk te maken hebben ze maar liefst twee baarmoeders. Over welk dier heb ik het?

De moeraswallaby

Hoewel ik een aantal jaar geleden tijdens een stage in de dieren
tuin met deze dieren heb gewerkt, was ik er toen nog niet van op de hoogte dat deze dieren hun hele leven zwanger zijn. Hoe dat zit, dat ga ik je uitleggen.

Zoals je al hebt gelezen hebben ze twee baarmoeders. Tijdens de zwangerschap in de ene baarmoeder, kunnen ze in de tweede baarmoeder alweer bevrucht worden. Ze zijn ongeveer twee dagen zwanger van twee jongen in beide baarmoeders. Twee dagen later bevalt ze van het eerste jong. Die is piepklein en haarloos en weet zich dan een weg te vinden naar de warme buidel van mama. Op het moment dat het jong haar eerste melk drinkt gebeurt er iets bijzonders in de tweede baarmoeder. Het embryo gaat in een sluimerstaat, het stopt met groeien en ontwikkelen. Tot haar eerste jong steeds minder melk gaat drinken en meer buiten de buidel gaat leven. Dat is het teken dat het embryo uit de sluimerstaat komt en weer verder gaat groeien. 

Een maand later bevalt ze van het tweede jong terwijl ze in de tussentijd alweer is bevrucht. En zo gaat dat door en door en door... Ik zou er niet aan moeten denken haha. Wat nog het laatste bijzondere feitje hierover is, dat ze op dat moment twee jongen te voeden heeft. Ieder jong heeft zijn of haar eigen tepel waar zelfs voor ieder een andere melk uit komt. Een koolhydraat rijke melk en een koolhydraat arme melk.  

Een ontzettend bijzonder dierenfeitje om te onthouden!

Volgende keer een wel heel slim dier